Call Girl

De derde film in deze cyclus die in de jaren zeventig speelt. Dat betekent dat er opnieuw veel wordt gerookt, de brillen enorm zijn en de kleren, nou ja. In het geval van 'Call Girl' gaan die ook uit, want het is een seksfilm. Een film óver seks dan, betaalde en gedwongen seks in het progressieve Zweden van 1976. Het is de tijd van 'moet kunnen' en alles uitproberen.

In 'Call Girl' komt de wereld van de machthebbers, de nationale politici en andere beslissers, dicht bij de levens van jonge meisjes. De politici discussiëren over de liberalisering van de wetgeving rond incest en pedofilie. De veertienjarige Iris komt juist terecht in een opvangtehuis voor jongeren.

Een vriendinnetje werkt wel eens voor Dagmar Glans, een madam die klanten heeft in de hoogste kringen. U raadt het al: die zijn juist op zoek naar (jonge) meisjes. Iris laat zich meevoeren in deze wereld van feesten, drank, drugs en begerige oudere mannen.

Pas op: dit speelfilmdebuut van regisseur Marcimain is gebaseerd op een waar gebeurd schandaal, dat door de Zweedse autoriteiten lang verborgen is gehouden. 'Call Girl' toont zowel de hypocrisie op het hoogste niveau (dat van de machthebbers) als dat van de vrije en blije jaren zeventig. Pijnlijk.

‍