Hidden Figures

Er was een tijd waarin computers nog niet al het ingewikkelde rekenwerk deden. Er  was een tijd waarin vrouwen een ondergeschikte positie in de maatschappij innamen. En een tijd waarin zwarte Amerikanen als tweederangs burgers werden beschouwd en behandeld.

Dat is de tijd van 'Hidden Figures', waarin de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA wèl zwarte vrouwen aanneemt, als ze het ingewikkelde rekenwerk maar wel zo veel mogelijk in hun eigen afdeling uitvoeren. Het is ook de tijd van de vriendinnen Katherine Johnson, Dorothy Vaughan en Mary Jackson, die bij NASA werken èn worden tegengewerkt.

Hidden Figures volgt het drietal in hun opwaartse klim, in hun strijd om als zwarte vrouw een gelijkwaardige positie te krijgen, hun strijd tegen vooroordelen over geslacht en ras. Hun strijd wordt gekoppeld aan de race die tussen de USA en Rusland is ontstaan: wie zet de eerste stappen in de ruimte? De drie vrouwen spelen een rol in de voorbereidingen om raketten als de Gemini en Mercury de lucht in te krijgen. Aan het begin van de jaren zestig worden deze vrouwelijke wiskundigen computers genoemd, dat in de ondertiteling consequent als rekenaars wordt vertaald.

Ondanks hun kennis of inzet worden alle pogingen van de vrouwen om hogerop te komen tegengewerkt. De rassenscheiding (de vluchtleiding van de NASA staat in de zuidelijke staat Virginia) is te zien aan de aparte koffiepot voor kleurlingen, de gesegregeerde toiletten. Of deels onleesbaar gemaakte rapporten, die pas na lang aandringen worden overhandigd.

De intelligentie van de vrouwen laat zich niet onderdrukken. Dat maakt van Hidden Figures een uiterst genietbare feelgood-film.

‍