Lena

Natuurlijk, Christophe van Rompaey is een Vlaming. Toch is ‘Lena’ een Nederlandse film. Opgenomen in en rond Rotterdam met veel Nederlandse inbreng. Van Rompaey kennen we vooral van ‘Aanrijding in Moscou’, waarvoor hij in 2008 internationaal in de prijzen viel. Beide films vertellen een aangrijpend en integer verhaal in een realistische stijl.

De hoofdpersoon in deze film is de Poolse immigrantendochter en tiener Lena. Het zit haar niet echt mee. Ze is mollig en ronduit ongelukkig. De verhouding met haar instabiele moeder laat flink te wensen over. Haar moeder krijgt vreemde mannen over de vloer en contact is er nauwelijks.Lena doet haar best om bij haar leeftijdsgenoten – en dan vooral de jongens – in de smaak te vallen. Wat haar niet al te best afgaat, omdat de jongens haar alleen geschikt vinden voor de snelle wip zonder verkering of oprechte liefde.

Aandoenlijk is Lena in de uitoefening van haar hobby lijndansen. Als Lena de populaire Daan ontmoet, lijkt het tij te keren. Hij lijkt oprecht geïnteresseerd en de twee beginnen een relatie. Al snel trekt ze bij Daan en zijn vader in. Het optreden van Lena binnen het huishouden van Daan en zijn vader is prachtig en daadkrachtig. De vraag is natuurlijk of het allemaal uitpakt, zoals ze wil en zoals we het haar gunnen.

Het spel van Emma Levie (Lena) is geweldig. Overtuigend en naturel. De ontwikkeling van Lena, één van vallen en opstaan, wordt daardoor voor de kijker herkenbaar. We volgen haar met sympathie en betrokkenheid.

Het filmhuisbestuur zag Lena tijdens Best of the fest in Nijmegen. Een prima film. En voor de Polen onder ons: behalve Nederlands, wordt in de film ook Pools gesproken.

‍