Quo Vadis, Aida?
De namen zijn bekend: Srebrenica, generaal Mladic, Thom Karremans, Servië, Bosnië-Herzegovina. Daarbij horen 8.373 slachtoffers, meest jongens en mannen. En Dutchbat, het Nederlandse bataljon onder UN-commando dat de opdracht had om de strijdende partijen uit elkaar te houden. Het verhaal van deze Bosnische film is gebaseerd op wat bekend is geworden als de ‘Val van Srebrenica’ in de zomer van 1995. Het is een verhaal dat het Nederlandse publiek heeft meegekregen door de berichtgeving in kranten en op televisie. Het is het verhaal van het uiteenvallen van Joegoslavië en de burgeroorlog die daarop volgde. De Verenigde Naties had verschillende steden tot veilige enclave verklaard in het gebied dat door Bosnische Serviërs werd gecontroleerd. De inwoners werden beschermd door een internationale vredesmacht.
De film die ervan is gemaakt vertelt het verhaal vanuit de positie van Aida, de Bosnische vrouw die als vertaler voor de VN-troepen werkt. Met haar zijn we getuige van het oplopende drama. Aida wordt verscheurd door het vertalen van de Nederlandse bevelen voor de lokale bevolking en de oplopende dreiging van de vijandige Bosnisch-Serviërs. De 20.000 Bosnische mannen, vrouwen en kinderen kunnen in het omsingelde Srebrenica geen kant op. Aida merkt dat de VN-troepen helemaal niet in staat zijn om haar landgenoten te beschermen. In de steeds groter wordende chaos probeert ze dan uit alle macht om het leven van haar man en twee zoons te redden.
‘Quo vadis, Aida’ vertelt aangrijpend en hartverscheurend over de laatste dramatische uren van het Bosnische stadje. Als kijker ken je de afloop, maar dat zorgt er niet voor dat deze film minder dramatisch wordt. Regisseur Jasmila Zbanic vertelt het drama overtuigend. Dat werd zowel door filmcritici als het publiek gewaardeerd en omgezet in een Oscarnominatie voor beste buitenlandse film, de Publieksprijs op IFFR Rotterdam en prijzen op allerlei andere festivals.
VPRO Cinema (★★★★) 'Spannend, aangrijpend en belangrijk'
NRC (★★★★) 'Kijkt de hel recht in de ogen'
Trouw (★★★★) 'Aangrijpende reconstructie'
The Guardian (★★★★) 'Krachtige en persoonlijke film'