The Angels' Share

Regisseur Ken Loach heeft de Wenterse filmhuisbezoekers al heel wat aangename uurtjes bezorgd. Nog niet zo lang geleden vertoonden we voor een volle, dankbare zaal ‘Looking for Eric’, waarin een suicidale postbesteller weer zin in het leven krijgt met behulp van een beschermengel, voormalig stervoetballer Eric Cantona. En nu is er ‘The Angels’ Share’, een film met de zo kenmerkende Loach-eigenschappen: sociaal-realistisch drama doorspekt met menslievende, relativerende humor.

Kansarme Robbie staat terecht voor zijn zoveelste geweldsdelict. Aangezien hij net vader is geworden, krijgt hij van de rechter een allerlaatste kans om zijn leven te beteren. In plaats van de gevangenis in te draaien krijgt hij een taakstraf, 300 uur community payback. De eerste ontmoeting van de taakstrafklanten levert een typisch hilarische Loach-scène op. Voor de kijker is dat heel erg leuk, voor Robbie is er verder niet zoveel te lachen. Hij probeert er het beste van te maken met zijn vriendin en zoontje Luke, maar hij wordt van alle kanten belaagd. Zijn schoonvader moet hem niet, zijn eigen familie komt al helemaal niet in beeld en hij wordt constant achtervolgd door vijanden uit zijn criminele verleden.De boodschap van Loach en zijn vaste scenarist Paul Laverty is duidelijk: meer dan een miljoen Britse jongeren zijn werkloos en hun situatie is vrijwel uitzichtloos.

Maar dan – en ook dat is kenmerkend voor Ken Loach – verschijnt er toch een sprankje hoop in Robbies bestaan. Zijn reclasseringsambtenaar neemt hem onder zijn hoede. Deze introduceert Robbie in de wondere wereld van de whisky en Robbie ontpopt zich binnen de kortste keren tot een begenadigd whiskykenner. Dit gegeven leidt tot een aantal komische ontwikkelingen en het onvermijdelijke moment waarop u tevreden glimlachend de zaal verlaat: Loach heeft het hem weer geflikt . . .

PS:
De titel ‘The Angels’  Share’ verwijst naar het ‘engelendeel’, de paar procent die verdampt terwijl de whisky op vat ligt te rijpen. Voor Loach een duidelijke verwijzing naar de weinige kansarmen die zich aan hun uitzichtloze bestaan weten te ontworstelen.

‍