Vincent
Vincent is een zeventienjarige Vlaamse wereldverbeteraar (lampen uit, verwarming lager) die geen brood meer ziet in goedbedoelde demonstraties tegen grootvervuilers en dus maar een einde aan zijn leven wil maken. "Als ik dood ben consumeer en vervuil ik niet meer, da's win-win", zo legt hij uit aan zijn psychiater. Deze weet niet goed wat hij met de jongen aan moet.
Thuis weten ze ook niet meer hoe ze Vincent kunnen helpen. Moeder Marianne is de wanhoop nabij en probeert links en rechts het gezin bij elkaar te houden. Stiefvader Raf is een goedzak maar niet echt proactief. En dan zijn er nog hoogzwangere stiefzus Kelly en het eigenwijs tegendraadse puberzusje Nadia, met blauw haar, een fikse beugel en een lekkere stoot sarcasme zo nu en dan.
En dan staat ook nog eens uit het niets, jaren niks van gehoord, Parijse tante Nicole op de stoep. Deze flamboyante zus van Marianne neemt Vincent mee naar wereldstad Parijs, want daar zal hij van opknappen. Onder de Eiffeltoren probeert hij weer eens een zoveelste suïcidale daad te stellen, een statement dat ook voor de zoveelste keer de mist in gaat. Moeder Marianne, in de veronderstelling dat Vincent door Nicole is ontvoerd, zet met haar hele dysfunctionele gezin de achtervolging in. Een road trip die uiteindelijk de Provence als eindbestemming zal hebben.
Dit gegeven levert een aaneenschakeling op van talloze hilarische, kolderieke scènes. Regisseur Van Rompaey had in het verleden veel succes — ook bij ons — met de heerlijke film Aanrijding in Moscou. Vincent is opgebouwd volgens dezelfde beproefde formule. Het is een bijzonder aangename film waarin het acteerplezier van het scherm spat. Barbara Sarafian ontving in Locarno de Persprijs voor Beste Actrice.
En Vincent zelf? Lukt het hem uiteindelijk de wereld te redden van de ecologische ondergang? Lukt het hem toch nog om zelfmoord te plegen? Dat verklappen we niet, kom 10 oktober zelf maar kijken. U krijgt een vermakelijke volkse film voorgeschoteld. Om met een Vlaamse recensent te spreken: "België mag fier zijn."