A Hero

Het zit Rahim niet bepaald mee. Hij is recent gescheiden, verdiende bij lange na niet genoeg als reclameschilder, moest geld lenen, kon zijn schuld niet afbetalen en kwam aldus in de gevangenis terecht. Maar dan lijkt het geluk hem eindelijk toe te lachen. Bij een bushalte vindt zijn vriendin zomaar een handtas met zeventien gouden munten. De opbrengst daarvan zou voldoende moeten zijn om zijn schuldeiser Bahram tevreden te stellen.

Maar dat valt tegen, Bahram vindt het niet genoeg. In arren moede besluit Rahim dan maar om de rechtmatige eigenaar op te sporen. Als die gevonden wordt is Rahim — gestimuleerd door de gevangenisdirectie die een fijne PR wel kan gebruiken — plotseling een volksheld. Maar argwaan, jaloezie en tegenstrijdige belangen zorgen ervoor dat hij net zo makkelijk weer van zijn voetstuk dondert.

De Iraanse regisseur Asghar Farhadi stelt in A Hero de vraag of helden eigenlijk wel bestaan. Subtiel wordt de kijker heen en weer geslingerd in zijn sympathie voor Rahim en Bahram. Net als in zijn eerdere films (A Separation, Le Passé en Todos lo saben waren ook al bij ons te zien) is ook in A Hero niets simpelweg zwart-wit. De titel is dan ook ironisch, want Rahim is zeker geen held, net zo min als Bahram een regelrechte schurk is. We bedoelen het allemaal wel goed wil Farhadi maar zeggen, maar soms loopt het leven nou eenmaal niet zoals we graag zouden willen en dan modderen we maar voort. En dat geploeter is door Farhadi weer eens schitterend verbeeld.

A Hero, in Cannes bekroond met de Gouden Palm, is volgens de Volkskrant een “razend knap psychologisch drama’. En de Belgische krant De Morgen roemt de film als “een medicijn tegen zwart-wit denken”. En dat kunnen we tegenwoordig goed gebruiken.