El Ciudadano Illustre

De Argentijnse schrijver Daniel Mantovani heeft een glansrijke carrière achter de rug.  Zijn succesvolle oeuvre heeft hem zelfs de Nobelprijs voor de Literatuur gebracht. Hij heeft inmiddels zo'n onaantastbare status dat hij de meest prestigieuze uitnodigingen achteloos af kan slaan. Maar dan komt er bericht uit zijn geboorteplaats Salas. De gemeenschap wil hem het Ereburgerschap van Salas toekennen. De zelfverzekerde, ietwat pompeuze Daniel besluit op de uitnodiging in te gaan. Hij heeft tenslotte al een aantal jaren last van de zo gevreesde writer's block en in Salas lag de inspiratie voor vele van zijn werken, dus waarom niet?

Wat dan volgt is een zeer amusante weergave van de botsing tussen de gevierde Literator en de simpele, bekrompen provincialen met al hun eigenaardigheden. Er volgen heerlijk geestige scènes als een wonderlijk interview met een radiostation en een volledig uit de hand lopende wedstrijd voor lokale kunstschilders.

Het blijkt al snel dat Daniel zijn dorp overduidelijk is ontgroeid en zijn optreden wordt door menig dorpsgenoot als ronduit hooghartig ervaren. Niet elke dorpeling is ook even blij met de wijze waarop het dorp en zijn bewoners in Daniels boeken is neergezet. Dan volgt er ook nog eens een pijnlijk weerzien met zijn oude jeugdliefde wier jonge dochter in hem een uitgelezen mogelijkheid ziet om te ontsnappen aan het in haar ogen duffe en achterlijke Salas.

Op het eerste gezicht is El Ciudadano Illustre een lichtvoetige, zelfs kluchtige komedie, maar de makers stellen ook serieuze kwesties aan de orde, zoals de tegenstelling tussen de elitaire stad en het volkse platteland en de vraag of een artiest zijn publiek of inspiratiebronnen iets verschuldigd is. Gelukkig worden deze thema's doorspekt met zwarte humor en bij tijd en wijle hilarische situaties. Dit alles maakt El Ciudadano Illustre tot een vermakelijke en zeer genietbare film.

‍