Mass

Tijdens de beginscènes van Mass heb je als toeschouwer geen flauw idee wat er staat te gebeuren. Een paar vrijwilligers van een protestantse kerk in een Amerikaans provinciestadje maken een zaaltje klaar. Alles moet perfect in orde zijn, zo lijkt het. Even later komt een belangrijke mevrouw de setting grondig controleren. Tafels en stoelen worden nog wat verschoven, lichtinval en proviand worden gecheckt. Wat is hier aan de hand?

Even later worden twee echtparen vergezeld van een advocaat het zaaltje binnengeleid. Twee echtparen? Is hier sprake van overspel? Een burenruzie met mediation misschien? Nee, de tragedie achter deze bijeenkomst blijkt vele malen groter dan dat. De advocaat trekt zich discreet terug en de beide stellen blijven achter. En dan komt het gesprek, aarzelend en ietwat onhandig, op gang. Het blijkt dat dit een confrontatie is naar aanleiding van een ‘school shooting’. De ouders van de dader zitten tegenover die van een van zijn slachtoffers. Er ontwikkelt zich een fascinerend en vaak ook hartverscheurend spel van woorden en emoties, waarbij de vier hoofdrolspelers een werkelijk weergaloze acteerprestatie neerzetten in hun zoektocht naar, ja naar wat? Antwoorden, vergiffenis, verzoening en, zoals dat in het Engels zo mooi heet, ‘closure’.

Debuterend regisseur en scenarist Fran Kranz pakt het slim aan door de sympathie van de kijker niet automatisch bij de ouders van het slachtoffer te leggen. We leven net zo intens mee met de ouders van de dader in hun wanhopige vragen of, en zo ja waar, ze zijn ontspoord in hun opvoeding.

Ja, Mass is een praatfilm, maar wat voor een! Volgens de Filmkrant is het een film “die je door woorden en voortreffelijk acteerwerk binnen enkele minuten vastpakt en vervolgens geen seconde meer loslaat … een film die nog lang door de traanbuizen en het hoofd zal blijven spoken.”

Let op:
De distributeur van Mass meldt het volgende. "Op 1u 12min verandert de beeldratio van de film, waardoor boven en onder in beeld zwarte balken verschijnen. Het beeld wordt dus in hoogte kleiner maar in de breedte niet. Dit is een artistieke keuze van de regisseur."

VPRO Cinema (★★★★★) 'Indringende kijkervaring over verdriet en pijn'
de Volkskrant (★★★★★) 'Oogt niet als een verfilmd toneelstuk'
NRC (★★★) 'Intens en krachtig geacteerd'
Filmkrant 'Pakt je vast en laat je geen seconde meer los'

‍