Supernova

Concertpianist Sam en schrijver Tusker zijn al jaren een stel. Ze maken met hun camper een reis door het Lake District in Engeland, bezoeken plekken waar ze in het verleden zijn geweest en gaan langs bij familie. Het is een klassiek verhaal van twee geliefden, die elkaar al lang kennen. Maar deze trip is bijzonder, ze weten dat het einde in zicht is. Want een van de twee heeft Alzheimer en de aantasting wordt steeds meer merkbaar, ook voor de buitenwereld.

Met ‘Supernova’ vertoont dit Filmhuis in korte tijd een tweede film over een leven dat door de ziekte van Alzheimer wordt afgebroken. In ‘The Father’ schitterde Anthony Hopkins in die rol, in deze film van regisseur Macqueen zijn dat Stanley Tucci en Colin Firth die op bewonderenswaardige wijze vorm geven aan dit liefhebbende duo.

De titel verwijst naar het opbranden van sterren in het heelal, vergelijkbaar met het proces dat Tusker met zijn ziekte doormaakt. Beide mannen houden zich groter dan ze eigenlijk (kunnen) zijn – in wat waarschijnlijk hun laatste reis samen is, houden ze vast aan elkaars gezelschap, om nog even ongestoord van elkaar te kunnen genieten.

Dat vermijden van het belangrijkste onderwerp houden ze uiteraard niet vol. Tusker wil tot het laatste moment de controle over zijn leven behouden, Sam heeft steeds meer moeite om zich in te houden. Het is vooral de verhouding tussen deze twee sterke kerels die deze hartverwarmende film draagt. In het ingetogen ‘Supernova’ wordt een bijzondere toon aangeslagen – de film zit de acteurs op de huid en daar profiteer je als kijker volop van. Voor Tusker en Sam is het einde van hun liefdevolle leven eigenlijk ondenkbaar, maar tegelijkertijd onafwendbaar.

VPRO Cinema (★★★★) 'Hun liefde heeft een prachtige vanzelfsprekendheid'
Trouw (★★★★) 'Verdient een prijs voor zijn stiltes'
NRC (★★★) 'Echt een acteursfilm'

‍