Upon Entry

Iedereen die ooit een keer naar de Verenigde Staten is gereisd weet dat de douaniers niet bepaald zijn te bestempelen als vriendelijk en begaan  met de reiziger en dat het passeren van de grenscontrole best een zenuwslopende ervaring is. Paniekerig zoeken naar een pen om de benodigde formulieren in te vullen, waar had ik dat paspoort nou ook alweer gestopt en was dat Esta-Visum eigenlijk wel goedgekeurd?

In Upon Entry, het speelfilmdebuut van Alejandro Rojas en Juan Sebastián Vásquez, ontmoeten we het uit Spanje afkomstige, jonge stel Diego en Elena. Ze willen graag emigreren naar de Verenigde Staten. Ze zijn onderweg van Barcelona naar Miami en landen in New York, waar ze de douane moeten passeren. In plaats van de boodschap “welkom in de Verenigde Staten van Amerika” krijgen ze het aan de stok met de immigratiedienst. Een beambte neemt Diego en Elena mee naar naargeestige kantoren onder het vliegveld voor een verhoor.

Vanaf het moment dat we zien dat Diego in Barcelona al naarstig op zoek moet naar zijn paspoort voel je dat het emigratieplan niet zo soepel zal verlopen. Nou, dat blijkt een understatement. De film speelt zich voor het grootste deel af in enkele verhoorruimtes zonder daglicht en met knipperende TL-balken. Dat zet de sfeer in deze thriller meteen goed neer, er bekruipt je een claustrofobisch gevoel. De ondervragingen zetten de kijker voortdurend op het verkeerde been.

De onbeschoftheid van de ondervragers laat ons sterk meeleven met de hoofdpersonen, maar je vraagt je als kijker tegelijk ook af of de verhalen van Diego en Elena niet de achterdocht van de immigratieofficieren rechtvaardigen. Ook Diego en Elena voelen twijfels die de verhuizing naar de Verenigde Staten in een ander daglicht plaatsen.

Upon Entry is deels gebaseerd op eigen ervaringen van de regisseurs die beiden uit Venezuela emigreerden naar Spanje. Daarnaast bevat de film subtiele verwijzingen naar het strenge immigratiebeleid van voormalig president Trump. Upon Entry is echter helemaal geen politiek statement maar een spannend psychologisch verhaal waarbij langzaam duidelijk wordt dat de American Dream voor sommigen toch behoorlijk onbereikbaar is.

Het filmhuisbestuur vond de film, ondanks het geringe aantal acteurs en beperkte locaties, intens en uitermate boeiend, met sterke dialogen en spannende wendingen. Mocht u echter van plan zijn binnen enkele weken naar de Verenigde Staten te reizen dan is Upon Entry misschien niet aan te raden. Voor de andere filmhuisbezoekers is het 77 minuten lang smullen van geweldige acteerprestaties van alle acteurs en een erg spannend script.

VPRO Cinema (★★★★) 'Je zit 77 minuten op het puntje van je stoel'
‍NRC (★★★★) 'Manipuleert onze vooroordelen en lost ze ook in'
‍Volkskrant (★★★★) 'Even beklemmend als vindingrijk'
‍Filmkrant 'Gebouwd op eenvoud en rechtlijnigheid, dat is de kracht ervan'
‍Cinemagazine (★★★★) 'een spannend en intens juweel'