50/50

Scenarist Will Reiser baseerde het verhaal van de film ‘50/50’ op zijn eigen leven. Zijn kanker is nu zes jaar onder controle. Seth Rogen, producent en één van de hoofdrolspelers, is ook in het echt goed bevriend met Reiser en speelt dus in feite een variant op zichzelf. Die wortels in de realiteit geeft de film ’50/50’ niet alleen enkele onverwachte details, maar geeft de film ook de legitimiteit mee om volop te lachen over kanker. Want wat is er grappig aan kanker? Behoorlijk wat, toont deze verrassend nuchtere Amerikaanse ‘independent’.

"Maar ik rook niet en ik recycle!" werpt hoofdrolspeler Adam nog tegen. Maar de stoïcijnse arts is onverbiddelijk in zijn met ondoordringbaar jargon doorspekte oordeel: de pas 27-jarige Adam heeft een zeldzame vorm van kanker. En zo komt deze control freak terecht in een wereld waar hij nergens meer controle over heeft. Vooral niet op de reacties van zijn omgeving.

Zijn moeder, die al belast is met de zorg voor haar seniele echtgenoot, stelt direct voor om bij Adam in te trekken. Zijn vriendin Rachael koopt een lobbes van een hond voor hem omdat ze ergens las dat dat zou helpen. Zijn therapeut Katherine is zo onervaren dat Adam haar meestal wat leert in plaats van andersom. En zijn collega's bij het radiostation geven maar vast een afscheidsfeestje, voor het geval dat. De enige aan wie Adam wel (bij vlagen) iets heeft, is zijn vuilbekkende beste vriend Kyle (Seth Rogen dus).

Een groot aantal bestuursleden van het Filmhuis heeft ‘50/50’ met eigen mogen aanschouwen. Zij kunnen de recensent van De Filmkrant alleen maar gelijk geven als deze schrijft dat ‘50/50 een ‘verrassend nuchtere variant op het genre’ biedt ‘en een verrassend hilarische blik op kanker’.

In het kader van de vertoning van 50/50 vragen wij uw aandacht voor Stichting Nina, een stichting die als doel heeft de prognose van kinderen met een hersenstamtumor te verbeteren. Onderstaand een tekst aangeleverd door de ouders van Nina Olthof.

Stichting Nina is opgericht na het overlijden van Nina Olthof.  In december 2010 werd bij haar een hersenstamtumor gediagnostiseerd. De neurochirurg vertelde dat hij Nina niet kon genezen omdat tumoren in de hersenstam niet verwijderd kunnen worden. De hersenstam is te kwetsbaar,  opereren is te risicovol. We waren compleet lamgeslagen. Nina is op 26 mei 2011 op 11 jarige leeftijd overleden.

Het machteloze gevoel wat we hebben willen we met Stichting Nina omzetten in positieve daden met als doel om de prognose van kinderen met een hersenstamtumor te verbeteren.

Alle gelden die we binnenhalen gaan naar Stichting Semmy. Dit is de enige stichting die onderzoeken financiert en opstart naar hersenstamtumoren bij kinderen.

Voor meer informatie kijk op www.stichtingnina.nl .

Geef kinderen hoop na de diagnose hersenstamtumor!

‍