Aanmodderfakker

Als we een aardige, eigenzinnige Nederlandse film kunnen programmeren zullen we het niet laten. Aanmodderfakker van regisseur Michiel ten Horn is er zo een. De film, die drie Gouden Kalveren won is een dwarse, absurde  tragikomedie.

Thijs, type eeuwige student, woont samen met een ranzige soortgenoot in een typisch studentenappartement. Denk aan dode planten en kapotte luxaflex. Zijn zus wast zijn vuile kleren en zijn zorgzame moeder voorziet hem van kliekjes in Tupperware-bakjes. Thijs is inmiddels 32 en heeft een torenhoge (studie)schuld opgebouwd. Er ligt dan ook een enorme berg — uiteraard ongeopende — blauw enveloppen in zijn la. Hij heeft een weinig inspirerend, sullig bijbaantje als verkoper bij een grote elektronicaketen.

Kortom, Thijs maakt helemaal niks van zijn leven, hij is een lamlendige ‘aanmodderfakker’. Totdat . . . totdat hij Lisa ontmoet, de 16-jarige oppas van zijn zus. Lisa is in alles zijn volstrekte tegenpool: ambitieus, zelfstandig en volwassen. Natuurlijk bloeit er iets moois op tussen de twee, maar gelukkig is Aanmodderfakker geen voorspelbare romcom.

Mede onder invloed van Lisa weet overjarige puber Thijs gaandeweg de film toch meer en meer de sympathie van de toeschouwer voor zich te winnen. Zoals hoofdrolspeler Gijs Naber het verwoordt: “Thijs is een lul, maar ik begrijp hem wel.”

‍