Layla M.

Layla (hoofddoek én leren jas) zit op het VWO, voetbalt fanatiek en staat voor haar eindexamen. En ze is boos. Ze durft voor haar mening uit te komen en laat fel weten wat haar stoort aan het negatieve beeld dat er over Marokkanen en over de islam bestaat.  Ze voelt zich steeds minder thuis in de Nederlandse samenleving.

In haar zoektocht naar een eigen invulling van haar leven keert Layla zich af van de mogelijkheden in Amsterdam: ze maakt tijdens een wedstrijd ruzie met de (blanke) scheidsrechter, poseert in nikab voor een protestactie tegen het boerkaverbod en bestookt haar gematigde ouders met citaten uit de koran. Layla voelt zich onbegrepen en ze trekt zich steeds meer terug.

De ontmoeting met Abdel zorgt voor een nieuw vergezicht: dat van een leven volgens de regels van de islamitische religie. Nu voelt ze zich wel serieus genomen. Layla en Abdel trouwen en gaan ervandoor. Eerst naar België, waar blijkt dat Abdels religieuze rol langzaam een andere invulling krijgt, daarna in Amman (Jordanië), waar het front in Syrië niet zo ver weg meer is.

In die Arabische wereld blijkt ook dat Layla niet zo heel veel meer is dan de bruid van een jihadstrijder. Zij is in haar idealisme misleid en moet vooral onderdanig zijn. Layla verzet zich opnieuw en dat levert een actueel, boeiend en subtiel portret op over de radicalisering van een intelligent en levendig moslimmeisje.

‍