Les Petits Ruisseaux

Hadden we bij de filmkeuze toch bijna 'Les Petits Ruisseaux' over het hoofd gezien! En het is nog wel zo'n leuke film! Toegegeven, het is geen Groots en Meeslepend Meesterwerk, maar het is wel een film van het soort waar onze bezoekers over het algemeen onmiddellijk voor vallen: bescheiden, zachtmoedig en innemend.

Edmond is een bejaarde grijze brombeer die graag met zijn vriend Emile gaat vissen, graag naakten mag schilderen (met levensechte pluisjes wol op daarvoor in aanmerking komende plekken) en graag op hoge leeftijd nog plezier beleeft aan allerlei amoureuze dates. Maar plotseling valt Edmond dood neer en dan staat weduwnaar Emile er helemaal alleen voor. Maar Edmonds dood is meteen ook de trigger voor Emile om een nieuw leven te beginnen. Hij zegt zijn vaste groepje hangouderen gedag, stapt in zijn feloranje brommobiel en gaat op reis, een nieuw leven en een tweede jeugd tegemoet.

Dit ogenschijnlijk magere verhaaltje lijkt niet veel om het lijf te hebben en dat is even ook letterlijk zo. Nadat Emile bij Edmond zijn naakten heeft bewonderd, merkt hij dat hij op straat geen vrouw meer kan zien of hij kijkt dwars door haar kleren. Een bonte stoet aan hangborsten en flubbercellulitisdijen trekt voorbij.

De film is doorspekt met dergelijke licht bizarre details: Emile's waslijn hangt vol met louter bruine kleren en de ruitenwissers van zijn autootje worden op een wonderlijke manier aangedreven. Maar 'Les Petits Ruisseaux' is niet alleen maar maffe absurditeit, de aanvankelijk wat bleke Emile steelt gaandeweg de film meer en meer de show. De moeite die hij neemt om zich niet door zijn oude dag op de knieën te laten dwingen is levensecht en ontroerend.