Maudie

Everett is als het landschap van Nova Scotia: ruw en guur, een man die meestal middels een grom en een snauw praat. Maud is als gehandicapt meisje door haar broer bij een tante achtergelaten. Om daaraan te ontsnappen reageert zij op de advertentie waarin visboer Everett een huishoudster zoekt.

In zijn piepkleine huisje ontwikkelt Maudie zich: ze gaat schilderen. Het huisje fleurt op door Maudies naiëve schilderkunst. Ook de verhouding tussen de huishoudster en de visboer groeit, hoewel Everett tot het einde een botte boer blijft en haar regelmatig een optater verkoopt. Maar Maudie maakt zich als vanzelf los, haar man laat het toch allemaal gebeuren.

Maudie wordt op een bijzondere manier gespeeld door actrice Sally Hawkins, die wij in verschillende films in het Filmhuis hebben gezien. Kromgebogen, met hese stem en verwrongen handen zwoegt Maudie door de film en haar leven, getekend door de reumatoïde artritis.

Haar eenvoudige schilderkunst wordt opgemerkt. En omdat Maudie haar huis niet uit komt, komt de kunstwereld naar haar toe. Ondanks dat leven in die uithoek wordt Maud als volkskunstenares een beroemdheid. De kunstkenners, fans en cameraploegen komen aan de deur, verdwijnen daarna weer en laten Maudie en Everett achter in hun zelfgekozen isolement.

Maudie is een simpele, hartverwarmende film over het leven van een eenvoudige, maar door haar levenslust en onverwoestbare karakter juist bijzondere vrouw.

‍