Una via a Palermo

Ze kunnen niet meer voor- of achteruit in dit smalle straatje, deze twee Italiaanse dames. Nou ja, kunnen: ze wìllen niet. De oude Samira klemt in de ene auto de handen aan het stuur, daar recht tegenover zit Rosa in haar auto. De neuzen van beide voertuigen staan op enkele centimeters afstand van elkaar. Geen van de twee wil toegeven en voor de ander aan de kant. Waarom ook? Beiden hebben ze evenveel recht op de doorgang.

In deze straat in de Italiaanse stad Palermo, (waar de regisseur zelf is opgegroeid) ontwikkelt ‘Una via a Palermo’ zich als licht-komisch drama, waarin de gemoederen van de hoofdrolspelers hoog oplopen. Je denkt dat alle clichés over Italië en zijn inwoners aan bod komen) en eigenlijk is dat ook wel zo, maar dat gebeurt wel op een vermakelijke en liefdevolle manier.

De camera volgt deze steeds groter wordende groep temperamentvolle Sicilianen van dichtbij. Aan de ene kant zijn het de grootmoeder en haar familieleden, die dichtbij wonen. Aan de andere kant zijn het Rosa en haar vriendin Clara, die op vakantie zijn in de geboortestad van de eerste. Er wordt in het Italiaans en Siciliaans gescholden, er wordt gewed wie van de vrouwen het eerst breekt. De smalle straat lijkt steeds breder te worden, het geschil steeds absurder…